Het is een veel voorkomende wens van bewoners van woningen van begin vorige eeuw: meer woonruimte en meer contact met buiten. De middenwand en de achtergevel van de traditionele, dubbele dragende beuk worden simpelweg weggedacht en men mijmert over een ruimtelijke aanbouw. Het idee is eenvoudig. De constructieve uitwerking een hele opgave. De verborgen kosten zitten in de stalen portaalconstructies die de functie van de oude, gemetselde dragende wanden moeten gaan overnemen. De uitdaging is om dat zo te maken dat het er vanzelfsprekend uitziet en er een nieuwe, open en lichte ruimte ontstaat.

​

Deze uitbreiding aan de Randwijcklaan is exemplarisch voor deze opgave. Een uitbreiding van enkele meters heeft de oorspronkelijke achtergevel vervangen. Alleen de stalen I-balk rustend op twee ronde kolommen verraadt nog de positie van de oude wand tussen wat ooit een smalle keuken en een krappe eetkamer was. Om in de relatief diepe kamer wel genoeg daglicht binnen te halen is, op de overgang van oud naar nieuw, een daklicht over de gehele breedte van de woning gemaakt. Als een natuurlijke, lichtgevende dilatatie. Ook de keuken loopt door van oud naar nieuw en verder de kleine tuin

in, om maximaal de lengte van het huis te benadrukken en het contact met buiten nog meer te versterken.