In de gedeelde stalling aan de gracht is het een komen en gaan van vervoermiddelen: fietsen, skate- en longboards, scooters, een enkele motor en een klein stadsautootje dat maar net past. In de ruimte erachter is het stil. De voormalige luchthof, die overdekt is, werd alleen gebruikt als achterom en berging. Een steile trap leidt er terug naar voren, naar een minuscule studio aan de straatkant. Verder gebeurt hier weinig, behalve dat het licht er rijkelijk schijnt door de 3 dakramen en langs de afbladderende muren van de hoge ruimte.

 

In deze verstilde, vergeten doorloop bouwden we een slaapplek voor de moderne stadsnomade. Deze werkende reiziger kan nu na een nacht in het café op de hoek crashen in een hedendaagse bedstee, die als een cocon bovenin de steeg hangt. Een kleine trap leidt naar het zwevende bedplateau onder het laatste daklicht. Met de schuifdeuren dicht lig je volledig teruggetrokken en heb je alleen nog het uitzicht op de binnengevels van de grachtenpanden en de lucht daarboven.

 

Het materiaal is eenvoudig multiplex. Naast het lichte berkenhout is ingezet op twee kleuren: een grijzige groen van Little Green en de pop-off-color oriëntrood. Het schakelmateriaal van Jung in de Le Corbusier kleur 'Rouge Vermillon 31” zette daarvoor de toon. De lampen zijn, geïnspireerd op de string lights, tweedehands armaturen die opnieuw zijn gespoten en voorzien van rode stoffen snoeren die via een grafisch lijnenspel terugleiden naar een schakelhaspel.

​

Het hekwerk verraadt voor de kenner de harmonieuze verhoudingenreeks van Dom van der Laan’s plastisch getal. De compositie van de houten volumes is daarop geïnspireerd. Ze brengt rust en laat je wegzakken in de stilte van de stad.